29 Aralık 2011 Perşembe

Yılbaşı Taşı!

Bombok bir yılbaşı daha geçirmeye hazır mıyımm??

Eveeett!

Herzamanki gibi yine, yalnız, yine mutsuz ve yine kafama yağan taşlar misali olasılıksızlıklarla dolu bir yılbaşı gecesi...

Tamamen yalnız sayılmam aslında, annem babamla.

Tamam fena değil, daha ne istiyorsun? dediğinizi duyar gibiyim evet de, tam 30 yıldır her yılbaşını evde geçirdiğimi ve dışarıya çıkmama izin verilmediğini, hele ki alkol aldığımı duyarlarsa, en masum arkadaş buluşmalarıma bile zor gittiğimi hesaba katarsanız eğer, belki bi nebze hak verirsiniz bana.
Sadece 1 yıl dışarıda kutlamıştım ama o da panik ataklı geçti zaten sırf bu yüzden. Ki onda da şehir dışında akrabaya gidiyorlardı da, ben zarr zor gitmem dediğim için kalabilmiştim. Ama tabiiki benim hasta olduğumu, uyuşturucu aldığımı falan düşünmüşlerdi, endişelerinden ve arayıp durmalarından ben artık gerçekten bişileri yanlış yapıyorum galiba diye düşünmeye başlamıştım.

Yani yılbaşında arkadaşlarımla olmamın ne yanlışı vardı? Ben de uzun süre düşünsem de bulamadım ama masum olduğuma da kendimi inandıramadım, bu kadar olay oluyorsa mutlaka ben de bir kabahat vardı değil mi?

Herneyse, uzun bir süredir bir ilişkim olduğunu söylemiştim, geçen sene yılbaşını ailemle geçirirken o da vardı ama bu sene bazı ailevi sebeplerden ötürü gelemiyor. Üstelik 1 haftadır birbirimizi göremiyoruz ve yılbaşından bir gün önce görüşebilicez umuduyla bakarken ben, o gün de geceye kadar çalıştığını öğrendim. Harika!
Bilmiyorum size de oluyor mu, sıkıntıdan kendimi sokaklara atasım geliyor, insan göresim geliyor, sevdiceğimle dolaşasım geliyor, ışıl ışıl süslenmiş sokakları göresim, içime yepyeni umutları ekesim geliyor ama nafile canım nafile.

Ne yapıp ne ettiysem hepsi nafile, bırak! diyorum bırak! hayatı akışına...
Bu arada yılbaşıdır, bayramdır, tatildir, gitgide hiçbirinin gözümde bir önemi kalmıyor. O kadar sıradan geçiriyorum ki, günleri sıradan geçirdikçe, o günler de önemini yitirdikçe yitiriyor. Halbuki eskiden bana onlar umut, neşe veriyordu, aslında evet sıradan bir gün olmalarına rağmen hergünden farklı birşey yapmaya teşvik etmeleri dolayısıyla seviyordum özel günleri.

Şimdi herşey değişti, iyice sıradanlaştı, önemsizleşti ve bu beni umutsuzlaştırdı.

Umarım siz harika bir yılbaşı ve harika bir yıl geçirirsiniz de insanların harikalıklarına bakıp belki ben de mutlu ve umutlu olmayı başarabilirim.
Ciao!

2 yorum:

khaos dedi ki...

hepimiz hazırısız aslında bombok bir yılbaşı geçirmeye..

yalnız değilsin..

hadi yine iyisin..

mono dedi ki...

bi bakıyosun harikulade geçiyormuş aksine, valla olur mu olur.
Yalnız olmadığıma sevinmek isterdim ama sevinemedim, bari başkaları mutsuz girmesin diye. Ama var çok kişi, var.. yalnız değilim biliyorum