20 Aralık 2011 Salı

Güvenmek?

Bir insanı sevip de güvenmediğiniz oldu mu hiç?
Çok seviyorum ama güvenmiyorum, güvenemiyorum. Daha önce yaşadıklarımdandır belki de, ama sürekli bir kuşku içimi kemirip duruyor. Ama o: seni o kadar seviyorum ki, senin için herşeyi yaparım diyor. Sensiz ölürüm diyor... Diyor da diyor...

Ama ya hissettirdikleri? Yaptıkları ya da yapmadıkları?
Ben onun her hareketine herşeyine aşığım. Onu düşünmeden günüm geçmiyor 5 senedir. Yaptığı herşeye, her başarısına kayıtsız kalamıyorum. Hep ilgiliyim. Ama bu ilgi istemsiz, yani birşeyi seviyorsanız ister istemez onunla ilgili birşeyler yaparsınız, heyecanlanırsınız, takip eder, ilgilenirsiniz.
Sanki onda bu yokmuş gibi geliyor, seviyorum diyor ama ben bütün gün netteyken o arkadaşlarıyla oyun oynamayı seçiyor, saatlerce hiçbirşey yazmıyor, yazdığı zaman ise, ben yatıyorum iyi geceler, ben uzanıcam vs..
Anlatamıyorum işte yazamıyorum.


Ne gibi biliyor musunuz? kendisine biçilen rolü istemeden oynayan bir oyuncu gibi, okuması gereken replikleri okuyor sadece, ruhsuz.

Bu aralar sıkıntıdaydım seni biraz ilgisiz bıraktım diyor. Ben ne sıkıntılar çektim bir bilseniz??! Ama asla onu ilgisiz bırakmadım, yani bu mümkün değil çünkü insan daha çok sarılıyor sevdiğine o zaman. Çünkü mutluluk veren tek şey o oluyor. İlgisiz kalıyorsanız zaten gerçekte sevmiyorsunuz demektir.

Şöyle bir örnek vereyim; transformers'ı çok seviyorsunuz, onunla ilgili nerede yazı görseniz okur, oyuncaklarını alır, yeni filmi çıktığında koşa koşa gidersiniz heyecanla, bu heyecan ve ilgi hiçbirzaman bitmez. Bu kadar basit.

Komik bir örnek oldu ama ben buraya uzuun uzun düşünerek yazmıyorum zaten. Direkt aklımdan geçenleri dökmek için açtım bu blogu. Rahatlıyorum belki bir nebze. Derin bir nefes alıp bıraktığım hayata geri dönebiliyorum.

Yağmur var dışarıda, hava kapalı. İçimde hepbirşeyler eksik, gedik. Nolur artık bitsin, nolur!

1 yorum:

matias dedi ki...

Mono..
Hic yabancı gelmedi..